Oplossingen

 

Eerder deze maand sprak ik met een meneer die mij vertelde hoeveel er op zijn bordje lag. Voor het gemak zal ik hem verder Menno noemen, dat is natuurlijk niet zijn echte naam, want privacy, vertrouwen en veiligheid zijn kernwaardes in mijn praktijk.

Zijn werkgever verwacht in deze Corona tijd steeds een beetje meer van Menno. Niet alleen meer, vooral ook: nieuw. Nieuwe taken liggen op zijn bordje. Er moeten nieuwe dingen geregistreerd worden in verband met Corona. Oplossingen moeten gevonden worden voor nieuwe problemen. Problemen die voor de Corona tijd niet bestonden. En had hij een oplossing gevonden, dan veranderde de situatie zo dat de gevonden oplossing, geen oplossing meer was. Snap jij het nog? Menno was zichzelf en zijn werk constant opnieuw aan het uitvinden. Met zijn collega’s spreekt hij hier niet over, wie weet wat zij dan zeggen.

Veeleisende klanten

Daarnaast werden ook zijn klanten veeleisender en ongeduldiger. Die stuurde hem berichtjes, zelfs in zijn vrije tijd. Deze mailtjes waren van de ene kant begrijpelijk, aan de andere kant konden ze ook wel wachten tot na zijn vrije dag. Toch voelde hij zich verplicht deze e-mail berichten te lezen en in de meeste gevallen te beantwoorden.

De druppel

Eén bericht; dat was de spreekwoordelijke druppel. Deze e-mail, of beter gezegd het onderwerp, raakte Menno persoonlijk. En hoe… het ging door merg en been.

Precies het goede moment

Af en toe stuur ik mijn cliënten een appje. Gewoon uit belangstelling, om te informeren hoe het gaat of als ik weet dat er iets speciaals te gebeuren staat. Dit kan zijn omdat iemand iets te vieren heeft of op het resultaat van een sollicitatie wacht. Ik appte Menno toevallig op het goede moment…
Hij appte mij terug of ik tijd had om met hem te praten.

Tenen

Menno had het al eerder tegen zijn vrouw gezegd, ik loop op mijn tenen, het is af en toe chaos op mijn werk, het is chaos in mijn hoofd en ik slaap de laatste tijd slecht. Dat er steeds nieuwe oplossingen gevonden moesten worden, die vaak alweer achterhaald waren door de realiteit, hielp Menno niet mee. Burn-out lag op de loer.

Thuis is het ook niet rustig, het is druk, de kinderen hadden een snotneus, waardoor zij thuis moesten blijven van school. De vrouw van Menno werkt ook, ze moesten dus samen een oplossing verzinnen, waardoor er in ieder geval één ouder thuis was. Meestal vonden ze een oplossing, opa’s en oma’s lieten ze liever niet komen om te voorkomen dat zij ziek zouden worden. Was het ene kind beter, werd de andere ziek. Het ging maar door.

Oplossing

Op het werk was het een goede gewoonte om te investeren in de medewerkers. Het volgen van opleidingen, op het vlak van persoonlijke ontwikkeling en werkinhoudelijk, wordt gestimuleerd. Op dit moment voelen deze opleidingen echter als een extra zorg, een extra druk.

Een van deze investeringen maakt Menno op dit moment blij: zijn coachtraject bij mij.

In ons gesprek ontdekte Menno waarom deze e-mail hem zo hard geraakt had. De balans uit zijn leven was weg. De chaos op het werk, gecombineerd met de zorgen van thuis en de Corona situatie waren de voornaamste oorzaken gaf Menno aan. Is dat wel zo? Waar ligt de oplossing van zijn probleem?

Grenzen aangeven en balans zoeken

Hoe geeft Menno zijn grenzen aan? Hoe verteld hij op een nette manier dat het zo niet langer kan? Dat hij anders één van die (nu nog verstopte) 4 miljoen Burn-out kandidaten wordt?